Het is 12 uur. Tijd om de honden uit te laten. Ik voel mijn hartslag stijgen. Wat als Nova (mijn jonge wolfhond) weer eens gromt of uitvalt naar iemand die ik tegenkom? Of juist vol enthousiasme aan de lijn begint te trekken? Ik hoop maar niet dat ze denken; “wat een agressieve hond of wat slecht dat ze die niet fatsoenlijk onder controle heeft.”
Tot een aantal maanden terug was dit, een aantal keer per dag, mijn dagelijkse ‘mantra’. Wat zou men wel niet van mij denken…
Blijkbaar had ik Nova nodig om me een belangrijke levensles eens definitief in te prenten…
Wat een energieverspilling
Draag ik wel de juiste kleding voor deze gelegenheid? De buurt zal wel denken, weer een nieuwe auto. Heb ik wel de juiste wijn in huis voor het bezoek? Vinden mijn medewerkers me wel een goede leidinggevende? Kom ik wel goed over tijdens die netwerkborrel?
Met andere woorden: Ben jij ook veel bezig met wat anderen van je vinden of over je denken? Of je het in hun ogen wel goed (genoeg) doet? Ben je steeds op zoek naar bevestiging? En blijf je je maar aanpassen uit angst voor negatieve reacties?
Ik ga er niet om heen draaien: Het is enorm vermoeiend, haalt al het plezier weg en is verspilling van je tijd en energie!
Zou jij je tijd en energie niet liever besteden aan dingen die écht belangrijk (voor jou) zijn?
Daar gaat je vrijheid
Nee, niet dit pad, want daar lopen altijd veel mensen met honden. Ik ga wel rond etenstijd, want dan is het rustiger op straat. Oh, daar loopt iemand, ik ga de andere kant op.
Continu was ik alert om te voorkomen dat Nova zichzelf zou ‘misdragen’ en lukte dat niet, dan startte ik een heel verhaal tegen degene die ik tegenkwam en ging ik me uitgebreid zitten verantwoorden voor haar gedrag; “ze is nog jong”, “ze vindt het spannend”, “ze moet nog veel leren”, “dit ras is extremer” etc.
Ik deed werkelijk alles om te voorkomen dat mensen zouden kunnen denken dat Nova geen lieve hond is en ik haar niet goed kan opvoeden. Met als gevolg dat ik me dus de hele tijd aan het aanpassen was aan anderen en me absoluut niet meer vrij voelde om te gaan en staan waar ik wilde.
Kies jij werkelijk de kleding die je fijn vindt om te dragen en durf je die strakke stropdas thuis te laten en een spijkerbroek aan te doen voor die netwerkborrel? Kun jij, als een kind zo blij, enthousiast vertellen hoe blij je bent met je nieuwe auto? Kan bij jou iedereen op elk moment over de vloer komen, zonder dat je je verantwoord dat je ‘geen tijd had om op te ruimen’? Niet bezig zijn met of je wel goed overkomt, maar vooral met aandacht naar je medewerker of klant luisteren?
Hoe zou het zijn als je je compleet ‘vrij’ zou kunnen maken van wat anderen van je zouden kunnen vinden?
Niemand vind jou écht belangrijk
Pardon?
Ja, ik ga je even met de voetjes terug op de grond zetten.
Denk serieus eens even goed na over het antwoord op de volgende vraag: Met wie ben je eigenlijk bezig wanneer je zo druk bezig bent met wat anderen van jou denken?
Nou?
Of je het leuk vindt of niet, maar je bent bezig met ‘wat die ander vindt van JOU’. Of JIJ wel oké bent, of JIJ het wel goed doet, of JIJ wel gewaardeerd wordt door de ander. Dus eigenlijk ben je vooral met JEZELF bezig!
Want precies dát doen we de meeste tijd. Bezig zijn met ons eigen leven, onze eigen problemen en onze eigen gedachten. En dat geldt dus niet alleen voor jou, maar zo werkt het ook voor die ander. Dus proficiat, je bent mens!
De ander denkt misschien héél eventjes iets over jou, maar vervolgens weer verder met aan zichzelf denken (of wat anderen over hem of haar zouden kunnen denken…). Of ben jij wél de hele dag bezig met anderen te be- of veroordelen?
Dus, nee sorry voor je ego, maar anderen denken niet continu aan jou…
Wanneer je dacht dat dit al een eyeopener is, het volgende is wellicht zelfs pijnlijk…
Jouw gedachten zeggen alléén iets over JOU
Realiseer je eens dat de gedachten die je denkt dat anderen over jou hebben, eigenlijk niets meer zijn dan ‘jouw eigen gedachten’. Ze vertellen hoe JIJ de wereld ziet, maar niet hoe de ander de wereld ziet en zelfs niet wat de werkelijkheid is.
Vaak vullen wij dingen in voor een ander, maar blijkt het helemaal niet waar. Iemand reageert bijvoorbeeld maar half op je vraag. Jij denkt dat je iets verkeerd gedaan hebt, maar achteraf blijkt dat degene problemen thuis heeft en er daardoor met zijn gedachten niet bij was. *
Naast dat jouw gedachte dus helemaal niet waar hoeft te zijn, zeggen jouw gedachten alleen maar iets over jou. En jouw gedachten over hoe jij denkt dat andere jou zien, zijn dus eigenlijk alleen maar gedachten over hoe jij jezelf ziet…
Ik zal dit illustreren met mijn voorbeeld.
Ik was dus bang dat anderen negatieve dingen zouden vinden van Nova en van mij als baasje. Maar ik realiseerde me, toen ik even eerlijk naar mezelf keek, dat de échte waarheid eigenlijk is, dat IK vind dat Nova niet mag grommen en uitvallen en IK vind dat IK Nova niet goed genoeg op kan voeden.
Mijn eigen onzekerheid en ideeën over ‘hoe het zou moeten’, zijn dus mijn gedachten over MEZELF, die ik vervolgens projecteer als een spiegel op een ander. Mijn gedachten over wat anderen van mij denken, zeggen dus ALLES over mijzelf en werkelijk NIETS over wat de ander van mij denkt.
Niet erg motiverend hè, als je zo over jezelf denkt…dat maakt het in elk geval een stuk minder plezierig. Daarnaast bleken mijn gedachten over ‘wat anderen ervan denken’ ook vaak niet te kloppen en krijg ik juist regelmatig complimenten over hoeveel tijd en energie ik in de opvoeding van mijn honden steek.
Maar eh, wat denk jij dat een ander over je denkt? En wat zegt dat over hoe JIJ over jezelf denkt?
Een succesvol leider
Een (wolf)hond, zoals Nova, heeft een goede leider nodig. Iemand waarop ze kan vertrouwen, iemand die haar steunt in de moeilijke momenten en motiveert om zelfverzekerd in het leven te staan. Dat vereist iemand met innerlijke rust en zelfvertrouwen, bewuste keuzes maakt en weet welk pad bewandeld moet worden, zonder zich te laat ‘leiden’ door (wat) anderen (vinden). Ofwel, mijn (persoonlijk) leiderschap.
Verpleegkundige Bronnie Ware onderzocht waar mensen het meeste spijt van hebben tegen het einde van hun leven. Het meest gegeven antwoord was: “Ik zou willen dat ik de moed gehad had, om het leven te leven dat ik zélf wilde en niet het leven te leiden dat ánderen van me verwachten.”
De basis voor een succesvol leven is persoonlijk leiderschap.
Dus laat je niet meer verslinden door die ‘grote boze wolf’, ofwel gedachten over wat anderen van je zouden kunnen denken.
Wanneer je geen rekening meer houdt met wat anderen van je denken, voel je je vrijer en houdt je meer energie over voor de dingen die jij wilt. Dit houdt natuurlijk niet in dat je helemaal geen rekening meer houdt met anderen. Uiteindelijk zul en wil je ook samen met anderen leven.
Zo houd ik keurig afstand om de veiligheid voor anderen te borgen en blijf ik trainen met Nova om haar het vertrouwen te geven dat ze rustig bij me kan blijven wie of wat ons ook passeert. Wij werken stap voor stap verder om samen in vrijheid de wereld over te kunnen trekken. Op onze manier en met onze keuzes. En wat een ander daarvan vindt? Die heeft vast genoeg aan zijn of haar eigen ‘grote boze wolf’.
Wil jij ook jezelf niet meer laten beperken en je energie besteden aan de dingen die er écht toe doen? Ik maak graag een uurtje tijd voor je vrij om eens vrijblijvend met elkaar te ‘sparren’.
* Een prachtig voorbeeld van hoe gedachten jou kunnen foppen door ‘in te vullen’ is De affaire stroopwafel.
