Ik ga het gewoon DOEN!
Het is zover…eindelijk is het kwartje nu toch echt gevallen…doodeng vind ik het, maar ik heb besloten er helemaal voor te gaan.
Enkele jaren heeft het geduurd en ben ik op zoek geweest. Maar, zoals wel vaker, blijkt het antwoord op een vraag vaak dichterbij te liggen dan je denkt. Met andere woorden, eigenlijk weet ik dit al een hele tijd, maar heb ik (onbewust en door allerlei onzekerheden) niet durven kiezen.
Maar de afgelopen paar weken leek ineens die ‘wolk voor de zon’ te verdwijnen en zag ik heel helder waar ik tot dusver met Meant4Life naartoe heb gewerkt en wat mijn doel gaat worden.
Door het erkennen van mijn worsteling (zie vorige blog) en die vervolgens ook hiermee los heb kunnen laten, inspiratie vanuit meerdere bronnen om ‘moed’ en ‘lef’ te tonen, maar ook door een aantal keer in gesprekken de confrontatie aan te gaan met mijn verlangen om te kunnen focussen en natuurlijk het nodige zelfonderzoek, heb ik nu eindelijk ‘herontdekt’ wat mijn oorspronkelijke verlangen was en is.
De afgelopen jaren heb ik mij gestort in het volgen van allerlei opleidingen, vele boeken gelezen en heel veel informatie en kennis vergaard. Ondanks dat ik écht heel graag leer en ervan overtuigd ben dat je als professional je voldoende dient te kwalificeren en je eigenlijk van nature interesse toont in je vakgebied, merkte ik ook wel dat ik dit studeren als een soort excuus gebruikte voor mezelf.
Pas wanneer ik…(vul maar in)…dan kan ik echt mijn vak gaan uitvoeren. Ja, mocht je het nog niet weten, ik ben een echte denker en doen komt pas na allerlei weloverwogen besluiten…maar dan ga ik ook haha!
Achteraf terugkijkend weet ik ook wel dat dit een vorm van onzekerheid was, dat je van ‘gewoon doen’ het meeste leert. En weet je, al die nieuw opgedane kennis voedde mijn onzekerheid eigenlijk alleen nog maar meer!
“Hoe meer ik leer, hoe meer ik weet, dat ik eigenlijk niks weet.” – Albert Einstein
Naast die onzekerheid, probeer ik al zo’n beetje mijn hele leven aan zowel andermans als aan mijn eigen (andere) verwachtingen te voldoen. Al van jongs af aan weet ik me een weg te banen tussen de wensen die andere van mij hadden en daarnaast de wensen die ikzelf had. Eigenlijk best knap, zo flexibel zijn!
Inmiddels begrijp ik hoe dit patroon ontstaan is, zie ik dat dit hele mooie kanten heeft, maar ook kan doorslaan in iets minder fijne eigenschappen. Bij mij uit het zich in vooral een streven om ‘alles’ te willen doen, te willen ontdekken, te willen leren en ga zo maar door. Op zich ook niets mis mee, met de eigenschappen leergierigheid en nieuwsgierigheid, maar bij mij gaan die wel vergezeld met een soort van angst. Een angst om dingen te missen in dit leven. En dat zorgt er vervolgens weer voor dat ik altijd héél véél doe en ik eigenlijk geen keuzes wíl maken.
Dus ik blijf maar proberen om alle ballen hoog te houden, maar eigenlijk verlang ik diep van binnen naar rustiger vaarwater. Ik vind het heerlijk om van hot naar her te rennen, maar hoe fijn is het ook om in een ‘flow’ te komen en je te kunnen focussen op 1 ding, iets dat je zelf helemaal geweldig vindt.
En nu, nu ben ik er klaar mee!
Continu proberen ALLES (en GOED) te doen kost enorm veel energie. Geen wonder dat ik daar moe van word.
“Start doing the thing, to have energy to do the thing.” – Bob Proctor
En ik kan keuzes maken, en ik weet hoe heerlijk het is om me maar op 1 ding te focussen, en ik voel hoeveel energie me dat geeft…dus, ik ga ervoor!
Wil dat zeggen dat ik in 1 keer het roer kan omgooien? Dat ik nooit meer even terugval in mijn oude patronen? Nee, natuurlijk niet. Ik ga vallen, ik ga struikelen…maar ook weer opstaan.
Mijn doel is helder, ik weet waar ik naartoe wil gaan werken de komende periode en dat ik het ga doen (en niet ga proberen…).
Hè (zucht), eindelijk…
Ik hoor je denken…ja maar, WAT is je doel dan? WAT wordt je focus?
Hihi, zelfs het nu zo mededelen vind ik nog erg spannend, al heb ik van de week al een aantal keren “geoefend” door dit al aan mensen te vertellen. Ik zal vast nog wel mijn “pitch” gaan finetunen de komende tijd (hallo onzekerheid!).…maar vooruit, hier komt het:
Individuele coaching gericht op persoonlijke ontwikkeling en algehele gezondheid met behulp van fysieke actieve werkvormen buiten in de natuur.
Ofwel, eigenlijk wat ik al zo’n 1,5 jaar geleden op mijn auto heb laten plaatsen: Outdoor training & (outdoor) coaching.
Ja, zeg je misschien, maar je doet toch al aan coaching gericht op algehele gezondheid en je traint toch al fysiek met mensen, buiten in de natuur?
Jazeker, dat klopt, alle facetten die ik nodig heb voor mijn doel zijn al aanwezig. Mooi hè!
Maar, ik zal mijn ‘pitch’ even wat nader toelichten.
Al vanaf het moment (iets meer dan 20 jaar geleden) dat ik zelf ben gestart met martial arts (vecht-zelfverdedigingskunst) en survival en outdoor activiteiten, bemerkte ik hoe enorm sterk bepaalde persoonlijke eigenschappen, gedrag en patronen naar voren komen tijdens het beoefenen hiervan.
Niet alleen heeft het voor mij dikwijls als ‘spiegel’ gediend, maar heeft het mij ook (door die spiegel) geholpen om veranderingen door te voeren in mijn leven en mijzelf persoonlijk te ontwikkelen. Door het uitvoeren van fysieke activiteiten kwam ik bij mijn gevoelens terecht, kon ik dingen loslaten en werden soms bepaalde problemen ineens glashelder.
Daarnaast zag (en zie) ik dat ook op anderen deze activiteiten een soortgelijke invloed hebben en vind ik dit echt geweldig om waar te nemen!
Vanuit daar is eigenlijk het idee ontstaan om deze ervaringen om te gaan zetten in een actieve manier van coaching, waar heel persoonlijk en doelgericht gewerkt kan gaan worden.
Niet zoals de vele teambuilding outdoor activiteiten, niet door enorm zware of extreme activiteiten zoals abseilen, parachutespringen e.d., maar ook weer niet heel rustig zoals bij wandel-, natuur coaching of yoga (al weet ik uit ervaring dat dit niet altijd ‘rustig’ is).
Ondanks dat ik ook al deze genoemde activiteiten veelal helemaal te gek en effectief vind (ja, ja ik vind heel veel leuk en interessant), kies ik voor persoonsgebonden en individueel coaching (soms wel in groepsverband uitgevoerd, zoals tijdens reizen als Meant4Life in France) met wél een fysiek actieve werkvorm, maar die past bij het persoonlijke doel én de persoon zelf.
Enkele van jullie zullen zeggen…ja maar Heidi, we weten toch al lang dat je dit wilt gaan doen, dat heb je toch al eens gezegd? Ahum, ja ik weet het…het heeft even geduurd voordat ik echt naar mezelf durfde te luisteren…
Het WAAROM is duidelijk, het WAT is duidelijk, maar voor WIE eigenlijk?
Blijkbaar was ik met mijn ‘waarom’ en ‘wat’ vragen nog niet klaar met keuzes maken. Want leuk, “coaching met behulp van actieve fysieke werkvormen buiten in de natuur”, maar eh coaching waarvoor of voor wie dan?
Welke ‘problemen’ wil ik hiermee de wereld uithelpen?
Ik vermoed dat je, als lezer van deze blog, inmiddels wel een beeld kunt vormen van hoe ik aan mijn missie statement voor Meant4Life ben gekomen: “Ik wil mensen meer uit zichzelf en het leven laten halen.”.
Aan de ene kant staat dit voor mijn eigen verlangen om alles te willen ervaren en te ontdekken in het leven, maar bij het opstellen van dit statement heb ik al bewust gekozen voor ‘meer’ in plaats van ‘alles’. Bij ‘alles’ komt namelijk ook de druk en het ‘moeten’ naar boven en ik denk dat ik je niet hoef te vertellen dat je daar niet heel erg blij van wordt.
Weet je waar ik wel echt enorm blij van word?
Van (persoonlijke) groei bij mensen (en eigenlijk van alle groei in de natuur).
Ik vind het fantastisch om mensen dingen te zien doen die ze nog nooit gedaan hebben, mensen ergens beter in te zien worden, mensen trots op zichzelf te zien zijn, omdat ze iets bereikt hebben (waarvan ze misschien dachten het niet te kunnen bereiken), mensen hun krachten te zien gebruiken, uit de comfortzone te gaan en te leren. DAT is de reden waarom het trainen en coachen van mensen al (minimaal) mijn gehele ‘werk-carrière’ als een rode draad door mijn leven loopt.
DAT is waar mijn “meer uit jezelf en het leven” voor staat.
Ik wil dus mensen coachen die (persoonlijk) willen groeien, willen ontwikkelen, zich niet willen laten ‘lijden’ (ja bewust met lange ij!) door anderen, maar zelf richting willen geven aan hun leven én zichzelf.
Ondanks dat ik mijn verhaal vast nog korter en krachtiger wil gaan neerzetten (hallo ‘wil alles goed doen!’), hoop ik dat ook voor jou nu duidelijk is waar ik me de komende tijd op ga focussen.
Maar…zonder anderen komen we niet ver in het leven. Dus mochten er tijdens het lezen van deze blog vragen in je opkomen, kritische of andere gedachten die mij helpen mijn focus en keuze scherper te kunnen maken, dan ben ik je al bij voorbaat heel erg dankbaar voor het stimuleren van mijn denkproces. Eh…wacht even…ik ging toch ‘doen’?…
Zo, na de WAAROM, WAT en WIE…nu aan de slag met het HOE!
“DO or DO NOT, there is no TRY” – Yoda
